król spokojnie mówi o wielkim darze jaki właśnie uczynił, a Bóg mówi dobrze o Bogu.
Kto objawił Ewangelistom przymioty duszy doskonale heroicznej, iż ją tak doskonale odmalowali w Chrystusie? Dlaczego czynią go słabym w męce konania?[1] czy nie umieją odmalować mężnej śmierci? owszem, ten sam bowiem św. Łukasz maluje śmierć św. Szczepana silniejszą niż śmierć Chrystusa.
Czynią go tedy zdolnym do lęku, zanim nadeszła konieczność śmierci; a potem zupełnie silnym.
Ale, kiedy go czynią tak udręczonym, to wówczas gdy dręczy sam siebie: kiedy ludzie go dręczą, jest już zupełnie silny.
Dowody Jezusa Chrystusa. — Hipoteza apostołów szalbierzy jest bardzo niedorzeczna. Niech kto ją przeprowadzi konsekwentnie; niech sobie wyobrazi tych dwunastu ludzi zgromadzonych po śmierci Jezusa Chrystusa, i zmawiających się aby powiedzieć że zmartwychwstał. Narażają się tem wszystkim władzom. Serce ludzkie jest osobliwie skłonne do lekkości, do zmiany, łase na obietnice, na dobra. Tak iż, gdyby który z nich zaparł się siebie pod wpływem wszystkich tych pokus, a co więcej, pod wpływem więzienia, mąk i śmierci, byliby zgubieni. To trzeba zważyć.
Apostołowie byli oszukani albo oszuści. Jedno i drugie trudno przypuścić; niepodobna wszak omylić się co do zmartwychwstania człowieka.
Póki Chrystus był z nimi, mógł ich podtrzymywać; ale później, jeżeli im się nie objawił, kto im kazał działać?
- ↑ Matth. XXVI; Marc., XIV; Luc., XXII.
