prorocy oznajmili iż ma przyjść w kolei czasów, powiadam wam iż moi apostołowie dokonają tego. Żydzi będą pognębieni. Jeruzalem będzie niebawem zniszczona; a poganie posiędą znajomość Boga. Apostołowie moi uczynią to, skoro zabijecie dziedzica winnicy.[1]
A później apostołowie rzekli żydom: Będziecie przeklęci (Celsus drwił z tego); a poganom: Wejdziecie w poznanie Boga. I wówczas się to spełnia.
Chrystus przyszedł oślepić tych co widzieli jasno, a dać wzrok ślepym; uleczyć chorych i uśmiercić zdrowych; wołać do pokuty i rozgrzeszać grzeszników, a zostawić sprawiedliwych w ich grzechach; nieść dostatek ubogim, a zostawiać bogate w ubóstwie.
Świętość. — Effundam spiritum meum.[2] Wszystkie ludy żyły w niewierze i pożądliwości; cała ziemia zapłonęła miłością, książęta porzucają swoje przepychy, dziewice cierpią męczeństwo. Skąd bierze się ta siła? iż Mesjasz przybył. Oto skutek i objawy jego przyjścia.
Zniszczenie żydów i pogan przez Chrystusa: omnes gentes venient et adorabunt eum.[3] Parum est ut[4], etc. Postula a me[5]. Adorabunt eum omnes reges[6]. Testes iniqui[7]. Dabit maxillam percutienti.[8] Dederunt fel in escam[9].
Chrystus dla wszystkich. Mojżesz dla jednego narodu.
Żydzi błogosławieni w Abrahamie: „Pobłogosławię tych, którzy ciebie błogosławić będą.” Gen. XII, 3. Ale „wszystkie narody błogosławione w jego nasieniu;” ibid. XXII, 18
