Ta strona została skorygowana.
Naywiększém dobrem dla sławy autora dramatycznego iest: iuż nieżyć; naywiekszém zaś złém: być znanym osobiście, zwłaszcza w mieyscu, gdzie iego sztuki przedstawiane bywaią. Iedni, radzi cudzéy szkody, szukaią koniecznie wzorów tego, co widzą na scenie, w towarzystwach autora. Autorem zasłonięci, szczypią, szarpią do woli, i kiedy naymniéy się spodziéwa, ściągaią na niego nayboleśnieysze razy. Drudzy, są tylko, iak próżne dzwony, głupich wniosków rozgłosem. Zapewne, chcąc malować ludzi, ludzi trzeba mieć przed oczyma; chcąc walczyć wady społeczeństwa, wady uważać należy: śmiészności chwytaią się umysłu uważaiącego, iak się chwyta przechodnia paięczyna na polu rozpostarta; i możeż on potém wiedziéć,
