korzystaliśmy też nieraz z jego tekstu, zamiast powtarzać brzmienie rękopisu. Czasem złagodził Glaber wyrażenia Wróblowe. np. w ps. 2 dominus subsannabit eos a pan bog sam je będzie najgrawał... a iście tak sie stało bo potym Herod i Piłat byli wygnani, Pilat w Lugdunie mieście sam sie zabił, takież Herod marnie zszedł z świata, żydowie też po świecie rozprószeni (Glaber) — „a pan bog shamssyą snych naygraye... atakzessyą stało bo potim itd., a herod takyess sham tak zdechl a z. rozprossenu po sswyecze“ (Wróbl); w następnym wierszu Tune loquetur ad eos in ira sua et in furore suo conturbabit eos „Onedi (w dzen ssądni) wyącz badzye ze swimy rosmawyal w gnyewye swim a okrutnosczyą pomsti zasmvczyye“ (Wróbl) „Potym więcz knim będzie mówił w gniewie swoim a srogoscią swoją zasmuci je. To będzie w dzień sądny, gdzie więc tym, którzy sie jego wolej na świecie przeciwili rzecze słowo srogie, a barzo przykre Idźcie przeklęci w ogień wieczny etc.“ Ale to tylko wyjątkowo różnica tak znaczna; z reguły powtarza Glaber Wróbla dosłownie.
Opuścił on jego dzielenie psalmów na niedzielne itd. (lecz po 108 zatrzymał przecież, z odstępem, ów napis Już tu idą psalmy nieszporne a naprzód itd); nazwał każdy psalm „pieniem“ a więc pisze przed każdym: psalm 109, pienie 109; Kantyków również nie uwzględnił; zastąpił stałe formy Wróblowe (Jezusewi Krystusewi, głosewi, królewie itd.), formami na — owi, — owie itd., przez Wr. — bez Gl. (chociaż nie zawsze), poprawił owe „aboym“ itp., położył wzarań zamiast zarań Wr., przeprowadził wszędzie bogosławiony itd. zamiast błogosławionego.
Odmienia też Glaber inne szczegóły wysłowienia Wróblowego, więc kładzie zasię zamiast lepak; gdzie Wróbl o płaście miodowym rzekł, on plastr położył; hetmana zamiast heytmana; czossyą znamyennye wmyedzye ma bicz lubsse przikazanye boze (nad rokossi czyelessne) Wr. — czo sie rozumie przez miod Glaber. Glaber niejedno opuszcza, czasem są i nieporozumienia, np. w ps. 119 cum carbonicus desolatoriis „iako węgle, które mieczą na donicę gdy chczą palić“ ale w rękopisie Jeronima lepiej: „yako wągle ctori myeczą na domi gdi chczą palicz.“ Różnicę tekstu uwidoczni np. ustęp przy ps. 38 tabescere fecisti sicut araneam. „Payąk robi praczuye tka ssyecz a yednim dotkneynym palcza wsitkossyą skazy; tak tes czlowyek byega, yedzye, klopoczessyą o gymyenye, yednązecz ponym“ Wróbl-Jeronim; „Wszelki człowiek jest mgły jako pająk, aczkolwie p. praczuie robiąc i tkaiąc siec, wszakoż j. d. p. w. s. sk. t. t. c. robi, jeździ, kł. s. o imieniu jednym razem anoć już po nim“ Glaber. Zatrzymuje zresztą Glaber i niekonsekwencye wzoru: „lucerna“ przełożył Wróbl raz kagańcem dwa razy świecą — toż Glaber (inne psałterze zawsze świecą). W cieni
Strona:PL Aleksander Brückner-Psałterze polskie do połowy XVI wieku 76.jpeg
Ta strona została przepisana.
