Strona:PL Aleksander Brückner-Psałterze polskie do połowy XVI wieku 45.jpeg

 Przytoczyliśmy umyślnie dłuższy ustęp, żeby czytelnik sam osądzić mógł. czy rzeczywiście oba teksty tak identyczne, jak to twierdzimy. Nie myślimy wypisywać dalszych kolumn, gdzie stosunek ciągleż ten sam, wolimy zaznaczać drobne odmianki, jednego i drugiego tekstu: krak. 15 doświádszáć sie będe — Wacł. doswiadczacz bandą sę; Retribue wiersz 2 krak. dźiwne rzeczy — Wacł. dźiwne rzeczi twoie (mirabilia!); 7 bo (a więc nie to głupie iże jak zawsze zresztą) siedzieli kxiążętá... ále sługá twoy obywał sie — bo siedziely ksianzanta... ale sługa twoy obiral se (exercebatur. więc obywał tekstu krak. fałszywe i rzeczywiście w wierszu 11 czytamy i w krak. obieráć sie będę exercebor, jak u Waci. obiracz se banda); 15 niechćiey mie pohańbić — nyechczey mie pogambicz.
 Psalm 102, 1 Blogosław duszo moia panu krak. — Blogoslaw dusza (tak zawsze) moia panu Wacł., ale zaraz w następnym wierszu krak. i Wacł. Bogosław !4 który odkupuie krak. — Jenze odkupil Wacł. zresztą wszystko taksamo; zmienia się tylko następstwo jenże i ktory, wszithko! Wacł.!! wszytki rzeczy 1532; ymionowy W., imieniowi 1532; a niezapominay W., y nie chciey zapominać 1532.
 Psalm 129 de profundis clamavi wołam krak.!!, wolalem Wacł., który za to drugie panie opuścił; 6 od strożey iutrzney áże do noci krak., — od strozey iutrzenney aze do noczi Wacł.; obfite w krak. zawsze zamiast oplwite Wacł.
 Psalm 118 legem mihi pone etc. 4 a nie włakomstwo krak. — lakomstwie Wacł.; 5 ocży moie aby nie widziáły krak., — oczi moie abi nyewidzeli Wacł.; 7 odetni pohańbienie moie ktorego krak. — odeymi poganbienie moie, ktorego (amputa obprobrium meum, więc lekcya krakowska słuszna, utni flor.); 9 wypuścił Wacł. miłosierdzie twoie panie zbawienie twoie podlug itd., gdyż oko kopisty odbiegło od jednego twoje do drugiego; spójkę i zastąpił krak. przez A lub opuścił; zamiast na wiek wiekom Wacł. — ná wieki wiecżne krak.; 14 nie byłem — nyebiwalem Wacł.
 Memor esto wiersz 3 pyszni nie spráwiedliwi dziáłali záwżdy, ále ia od zakoná twego nie skłániałem sie nigdy krak. — p. nyesprawiedliwie (inique agebant) d. z. a. ia od z. t. nyesklamalem se (!!błąd kopisty czy Malinowskiego: non declinavi, nie odchylił jesm się flor. i puł; nigdy niema w wulgacie); 4 od wieká (a seculo) — od wieków Wacł; 10 modliłem sie przed oblicżym twoim w wszytkiem ćiałem sercu moiem — m. se p. obliczim twogim wszitkem czalem serczu moiem Wacł., a więc tę samę glosę wyczytał krak. w swoim wzorze (deprecatus sum faciem tuam in toto corde meo); 12 zasmucon krak. (tak zawsze) — zasmo¦czon Wacł. (zawsze); 13 powrozi grze-