Strona:PL Aleksander Brückner-Psałterze polskie do połowy XVI wieku 32.jpeg

rzwiał jeśm ode ł. s. m. puł., inne: ryczałem; affligere tłumaczy krak. nieraz biczowaniem.
 W psal. 40 znowu supplantationem — podszczepienie w krak. i u Wróbla; pościel krak. zamiast (starszego) pościelą puł.
 Ps. 41 wiersz 9 i następne przytaczamy dla identycznego ich brzmienia w krak. i puł.: Głębokość głębokości wzywa w głosie żrzodł twoich. Wszytki wysokości twoje i wełny twoje na mię zeszły sie są. We dnie przykazał pan miłosierdzie swoje i w nocy śpiewanie jego. U mnie modlitwa bogu żywota mego, rzekę bogu przyjemca mój jesteś. Czemu zapamiętałeś mię i czemu zasmucony chodzę, kiedy biczuje mię nieprzyjaciel. Kiedy łamią sie kości moje, łajali mi, którzy zasmucają mie nieprzyjaciele moji — tak samo w puł., tylko poszły, kazał gospodzin, a... pienie, jeś, przecz jeś zapomniał i przecz smęcien chodzę, gdy mie męci, ścirają sie; urągali są sie mnie itd. ale łajali flor.
 Ps. 43, 7 in te inimicos nostros ventilabimus cornu (rozproszimi mocą Wróbl) — w tobie nieprzyjaciele nasze rozwiejemy rogiem flor. krak. (trąbą puł.). Za to w 27 conglutinatus est in terra venter noster zgadzają się krak. i Wróbl: przylgnął ku ziemi brzuch nasz (do z. żołądek Wróbl), „ale zmarszczył się jest na ziemi“ flor. puł.; aestimati sumus tłumaczą flor. i krak. mniemaniśmy; zamiast lędźwi kładzie krak. jak Wróbl biodry.
 W 44 vocativ potentissime tłumaczą krak. i puł. mylnie jako adverbium, namoeniej krak. (o namocniejszy Wróbl), silno mocnie puł. unxit te deus oleo pre consortibus tuis pomazał ciebie bog olejem nad towarzysze twoje krak., tak samo flor. (tylko twe zamiast twoje) ze wszech t. t. puł. (nad wszytki uczęstniki twoje Wróbl). Memores erunt tłumaczy krak. nieraz pamiętnicy będą, wszystkie inne teksty inaczej. Zamiast królowej puł. daje krak. jeszcze królewę.
 Stare wyrazy i formy zachowuje krak. nieraz, np. w cantic. Isai. chrzibiet i piekeł, co się powtarza w ps. 54, 16 w piekeł żywiąci — w pkel żywy flor.; w ps. 46, 1 kleśćcie rękoma (rękama puł).; 47, 3 tremor aprehendit cos — drżenie popadło je flor. krakow. (strach je wieli! ogarnął Wróbl).
 Psalm 62 można znowu przytoczyć dla wielkiego zbliżenia tekstu. Krak. Boże, boże mój, ktobie za światła czuję. Pragnęła w cię dusza; moja jako barzo rozmaicie ktobie ciało moje. W ziemi pustej i błędnej i przezwodnej (krak. nieraz przez — bez zachował, n. p. 58, 4 przez złości itd.) jako w świętem ukazałem się tobie, abych vżrzał moc twoję. Iże lepsze jest miłosierdzie twoje nad żywoty, wargi moje chwalić będą ciebie. Tako błogosławić będę ciebie w żywocie moim i w imieniu twem podnosić będę ręce moje. Jako tukiem i tłustością niechaj