wych i za emigracyę w r. 1848. Ignacy Stankiewicz, włościanin z Białostockiego, za powstanie 1831. r. do kopalni. W 14. liniowym batalionie znajdują się jako szeregowcy następni wygnańcy polityczni do wojska posłani: Szymon Tarczewski, wójt gminy z Lubelskiego, za sprawę 1846. r. aresztowany wraz z znakomitym autorem Henrykiem Kamieńskim. Antoni Rudzki, rodem z Kujaw, student gimnazyum warszawskiego, za rozmowę, że trzebaby zastrzelić w powstaniu Paskiewicza i wiadomość o mającem wybuchnąć powstaniu w 1846. r. Agaton Giller, z Kaliskiego, za emigrowanie w 1849. roku z zamiarem udania się do Węgier, propagandę w celu oswobodzenia Polski i pisanie artykułów treści politycznej, wydany r. 1853 przez Austryę, a w 1854. r. skazany do wojska. Wincenty Radecki z Podola, za powstanie w 1831. r. Kołyski i emigracyę do Galicyi, zkąd wydany przez Austryę skazany do wojska. Wincenty Migurski, z Sandomierskiego, za powstanie 1831. r., yprawę emisaryuszów w 1833. r., posłany do wojska w Orenburskie, a ztamtąd za ucieczkę, do wojska w Syberyi.[1] Hipolit Zawadzki, z Krakowskiego, urzędnik górnictwa w Dąbrowie, za przygotowanie powstania między górnikami w 1846. r. sądzony wraz z swoimi kolegami przez wielkiego tyrana, naczelnika górnictwa S.... otrzymał 1,000 kijów i posłany do wojska do Orenburga, a ztamtąd za posiadanie notatek z podróży Custina po Moskwie, do Syberyi.
- ↑ Migurski po powrocie do kraju mieszkał w Warszawie. W 1863. roku pojechał do Wilna, gdzie w tydzień po przybyciu umarł. Pochowany obok A. Dalewskiego na cmentarzu w Rosie. Zostawił po sobie pamiętniki, które po śmierci jego drukował Dziennik literacki we Lwowie.
