Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1888 No5 part13.png

 — Co? nie poznajesz mnie? odpowiedział zapytany piskliwym głosem.
 — Jakto? to ty nieszczęśliwcze? — pytał ździwiony pan de Credencé.
 — Niestety.. to ja... nieszczęśliwy...
 Rzeczywiście był to Larifla, ale w jakim stanie okropnym.
 Twarz jego zazwyczaj bardzo blada, pokryta była cała pręgami, sinemi i czerwonemi, z których gdzie niegdzie krew się sączyła.
 — Co to znaczy?... pytał hrabia ochłonąwszy z pierwszego wrażenia, — co ci się stało takiego, powiadaj żywo! Larifla rzucił się na taboret i zamiast odpowiadać zaczął jęczeć okrutnie...
 — No — powiedzże na koniec kto cię uraczył w ten sposób! powtarzał Raul do najwyższego stopnia zaciekawiony. Gadajże prędko!...
 — Niestety!... niestety!... zostałem zeszpecony do końca życia!... krzyknął Larifa z rozpaczą... Stałem się teraz prawdziwem monstrum, paskuctwem całego świata!...
 — Ależ nie wierz temu — zaręczam ci, że za tydzień nie pozostanie ci ani znaku, odezwał się uspokajająco hrabia.
 — Mówisz tak, ale tak nie myślisz... O! moja uroda... moja uroda!... Stra-