Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1888 No51 part4.png

u karabinów, a obok fotelu, na którym leżała margrabina, zauważył gromadkę agentów i sędziego.
 Na przodzie tego orszaku stal młody blady brunet z wystraszoną miną, z kajdanami na rękach i ledwo utrzymujący się na nogach.
 Pomimo ufryzowanych włosów młodzieńca i eleganckiego ubrania, Prometeusz paryzki poznał w nim odrazu Lariflę.
 Trochę dalej, na ostatnim stopniu schodów, trzech ludzi w kałuży krwi broczyło.
 Dwóch z nich: Tape à l’oeil i Radis-noir już nie żyli — trzeci Raul — lubo raniony śmiertelnie, oddychał jeszcze i nie stracił przytomności.
 Ale jedna z kul przecięła mu arteryę prawego ramienia i życie ze krwią uchodziło.
 Żołnierze i agenci podtrzymywali Bec de miel i Peau d’Angora.
 Jeden z urzędników zwrócił się do bladego więźnia i zapytał:
 — Jak się nazywają ci ludzie?...
 Larifla przystąpił do Prometeusza paryzkiego...
 Nienawiść odmalowała się na jego bladem obliczu i wykrzyknął:
 — To Raymond oskarżam... — go ja-