Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1888 No46 part2.png

 „Mały powozik zaprzężony w pyszne konie, uniósł ją z szybkością błyskawicy.
 „Uczułem pewną ulgę gdy się oddaliła, odetchnąłem swobodniej i powiedziałem sobie:
 „— Dzięki Bogu! nie chciałbym już niegdy znaleźć się w obecności tej kobiety... jeżelibym znowu ją spotkał, gotowem się zakochać jeszcze, a otwarcie mówiąc, w położeniu w jakiem się znajduję, tego by mi tylko brakowało...
 „Człowiek proponuje, przypadek dysponuje.
 „We trzy dni potem, będąc w innym teatrze, poczułem, że jakaś siła nieprzeparta pociąga moje spojrzenie ku loży na lewo.
 „Obróciłem się i zadrżałem, jak człowiek, co się dotknął iskry elektrycznej.
 „Nieznajoma siedziała w swojej loży... sama... dumna... niewzruszona... wspaniała.
 „Nie mówię więcej, bo pan już odgadłeś z pewnością co mam mu powiedzieć.
 „Spotkania z młodą kobietą, której spojrzenie paliło mnie, powtarzały się dosyć często...
 „To czego się obawiałem spełniło