Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1888 No36 part6.png

 — Nie potrzebuję chyba zapewniać pana nawet.
 — W takim razie, powiem to tylko, że chodzi o testament nieboszczyka margrabiego Castella...
 — O testament mojego męża?... — wykrzyknęła Joanna.
 — Tak pani margrabino.
 — Wszakże pan sam mi powiedział, że jest w najzupełniejszym porządku,...
 — Wydawało mi się, że tak jest przyznaję, ale...
 Notaryusz nie miał czasu dokończyć, bo w tej chwili woźny wezwał panią, Castella i pana Chauvelin przed prokuratora.
 Młoda kobieta zbladła, poczuła, że jej krew uderza do głowy, że serce bić przestaje, a w oczach robi się ciemno.
 Zaledwie mogła się utrzymać na nogach.
 Czuła jednak, że nie może tracić na minie i pomimo osłabienia, krokiem pewnym weszła do gabinetu.
 Notaryusz wszedł zaraz za nią.
 Prokurator królewski, człowiek czterdziesto ośmio letni, był wysokim, szczupłym i bardzo dystyngowanym w obejściu i mowie mężczyzną.
 Twarz miał matowo-białą, wygoloną starannie, a włosy przypruszone siwiz-