Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1888 No29 part12.png

go bezpieczeństwa, ale daleko jest ważniejszym dla mojego szczęścia.
 — Mówisz pan zagadkowo panie baronie.
 — Chciałbym, ażebyś pani sama myśl moję odgadła...
 — Na to nie licz pan wcale... — odpowiedziała ze śmiechem Joanna — umysł mam strasznie tępy i rozumiem to tylko, co mi jest powiedziane całkiem jasno.
 — Ponieważ pani zmusza mnie do tego — zaczął Raymond z pewnem wahaniem — wytłomaczę się jak będę mógł najlepiej.
 — Proszę oto bardzo... — Kolacya skończona, za chwilę porozumiemy się zupełnie, a że już bardzo późno, radabym powrócić do siebie...
 Prometeusz paryzki zaczął się śmiać, więc Joanna spojrzała ździwiona.
 — Wyprowadziłaś mnie pani z ogromnego kłopotu!... — Sam nie wiedziałem jak zacząć...
 — Znowu pana nie rozumiem... — szepnęła Joanna.