Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1888 No29 part10.png

nie i w miejsce testamentu rzetelnego, w którym mnie wydziedziczono...
 Joanna zerwała się z krzesła gwałtownie.
 — I pan miałeś nadzieję, że ja podobny cyrograf podpiszę?... — zawołała.
 — Dla czegóżby nie?...
 — Bo byłoby to podpisanie wyroku śmierci na siebie!...
 — Cóż znowu?... — Pani wiesz doskonale, że nie zrobię żadnego z tego użytku...
 — W takim razie po cóż stawiasz mi pan podobne żądanie?...
 — Czy nie wiadomo pani po co się używają pancerze?... — To także broń obronna, jak każda inna... — Powierzyłem pani swoję tajemnicę... — chcę ją mieć dokładnie zabezpieczoną!... — Trzy wiersze opatrzone podpisem pani, zasłaniają mnie od wszelkich nieprzyjemności, od ewentualnej zdrady niewinnej zresztą, od tej tak zwanej niedyskrecyi kobiecej!... — Byłbym wierutnym głupcem, musi pani przyznać to sama, gdybym sobie nie zawarował spokoju.
 Joanna wsparła czoło na ręku i przez chwilę medytowała głęboko.
 Raymond przypatrywał jej się z uśmiechem.
 Młoda kobieta podniosła głowę.