Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1888 No27 part7.png

tym razie powinna pozostać i głuchą i ślepą!...
 Surowa fizyonomia barona przybrała pozór zirytowany.
 Zaczerwienił się a oczy z po za złotych okularów ciskały błyskawice.
 — Pani margrabino, — zawołał ostro, — zapomina pani chyba, że ja reprezentując władzę, reprezentuję tem samem i sprawiedliwość!... zapomina pani, że ja znam całą prawdę i że moim obowiązkiem wszystko powiedzieć...
 — Owszem, wiem doskonale to wszystko, kochany panie baronie, — rzekła Joanna pieszczotliwie, — ale wiem także, że pan nic a nic nie powiesz...
 — Tak pani myśli?...
 — Tak jestem przekonaną...
 — Doprawdy?... A zkąd ta pewność proszę pani?...
 — Bo pan jesteś moim przyjacielem, a przyjaciel nie zdradza tego kogo kocha...
 Słowa te wywołały skutek pożądany.
 Baron rozjaśnił oblicze i zaczął się uśmiechać.
 — Ma pani racyę margrabino, — odpowiedział łagodnie, — jestem pani przyjacielem i to lepszym jak pani myślisz...