Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1888 No23 part3.png

mniej dziesięć tysięcy franków!... — No, teraz uwierzysz zapewne, że nie ustanie mi w drodze?
 Ściągnął lejce i puścił się galopem.
 Wyjechawszy z ulicy św. Antoniego, pan de Credencé pojechał bulwarem, ale już zupełnie wolno, aby uwagi przechodniów nie zwracać na siebie.
 Było już ciemno oddawna, gdy dotarł na ulicę św. Magdaleny i ztąd przez ulicę Tronchet na plac Hawru, a ztąd znów na ulicę Pepinière.
 Tu przystanął o kilka kroków od winiarni.
 Zawołał posłańca, kazał mu czuwać nad koniem, sam zaś wszedł do sklepu.
 — Pańscy ludzie tam się znajdują rzekł gospodarz, wskazując na gabinet.
 Skoro hrabia stanął na progu, Larifla i czterej jego kamraci przywitali go okrzykiem:
 — Niech żyje Regulus!...
 — Tylko nie tak głośno!... — zauważył na to Raul.
 — Niech żyje Regulus! — powtórzyli łotrzykowie trochę ciszej.
 — A co moje zuchy? — zapytał hrabia — spodziewam się, że pijani nie jesteście.