Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1888 No13 part4.png

czelnika policyi, że daje zapytania i sam sobie na nie odpowiada, bo tym sposobem wybawiała się z ogromnego kłopotu.
 — Ależ, panie baronie, — zawołała, — jestem naprawdę zachwycona pańską przenikliwością!... Nie ma wątpliwości, iż złodziej działał w takich mianowicie widokach.
 — Pani margrabina nie byłaby tego sama się domyśliła?... — zapytał.
 — Z pewnością, że nie!...
 — Pani margrabina wiedziała jednak, że mała pewna ugoda, miała jej być właśnie dzisiaj przedstawioną.
 — Nie, nie wiedziałam... bo i jak że by to być mogło, gdy nie wiedziałam o skradzeniu testamentu...
 — Pomimo najszczerszej chęci, nie mogę uwierzyć pani...
 — Zaczynam znowu nic nie rozumieć pana barona...
 — Bo pani nie chce mnie rozumieć.
 — Jakto?...
 — Wczoraj cały dzień oczekiwałaś pani na Raymonda, oczekiwałaś go nawet dziś, nawet przed chwilą jeszcze...
 — Ja?...
 — Tak pani — i na to także mam dowód...