Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No283 part6.png

 — To najmniejsza — a mogę nawet teraz zaraz formalność tę uskutecznić.
 Wdowa wzięła ołówek i kawałek papieru.
 — Twoja przyszła lokatorka to pani margrabina Castella... — ciągnął hrabia.
 — Ho! ho!... — mruknęła pani Damirau, — dystyngowana jakaś dama!...
 — Wielka dama — i bardzo w dodatku bogata...
 — Młoda, piękna, bogata i w dodatku margrabina!... O! są więc szczęśliwe kobiety!... Tej do zupełnego szczęścia, potrzeba by tego tylko, ażeby została wdową.
 — W takim razie nic jej nie brakuje.
 — Więc to wdowa?.. — wykrzyknęła pani Damirau.
 — Wdowa.
 — A kiedyż jej mąż umarł?
 — Zaledwie kilka tygodni temu.
 — Tak niedawno?
 — Tak niestety.
 — Czy kochała tego męża?
 Hrabia parsknął śmiechem.
 — Pytasz się mnie czy go kochała? — wątpię bardzo kochana Eleonoro.
 — Ah!... bo zapewne... — rzekła żywo wdowa, ale nie dokończyła.
 — Tak właśnie „dla tego że” — do-