Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No275 part2.png

 Zaraz po obiedzie, Blanka zaczęła się uskarżać na cierpienie coraz dotkliwsze.
 — Droga, kochana Henryko, — odezwała się nareszcie do przyjaciołki, bardzo nie wesołego masz dziś ze mnie gościa... Pozwól więc, że cię opuszczę i powrócę do domu.
 — Nie będę cię wobec choroby zatrzymywać... a jutro stawią się w Auteuil, aby się — jak się masz dowiedzieć.
 — Nie obawiaj się... to zwyczajna tylko migrena, a noc dobrze przespana, stanie mi się skutecznem na pewno lekarstwem.
 Blanka siliła się na uśmiech, była jednak rzeczywiście bardzo bladą i wyglądała na bardzo cierpiącą.
 — Każe zawiadomić twego stangreta aby był zaraz gotowym...
 — Odesłałam powóz do domu.
 — No, to każę mój zaprządz natychmiast.
 — Proszę cię nie rób tego.
 — Jakto — na seryo?
 — Na seryo, proszę cię o to.
 — Jakże więc myślisz dostać się do domu
 — Fiakrem, który każ mi z łaski swej sprowadzić...
 — A to dla czego znowu fiakrem,