Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No274 part12.png

burnus algierski, ucałowała męża i wyszła z pokoju.
 — Może trochę późno przyjadę... — rzekła w chwili odjazdu.
 — Powracaj kiedy ci się podoba, kochana Blanko, — odpowiedział Gaston, — będę na cię z przyjemnością oczekiwał.
 Powóz ruszył szybko i zatrzymał się dopiero na ulicy Świętego Łazarza, przed pałacykiem hrabiny d’Andival.
 — Ty Franciszku, — odezwała się margrabina do stangreta, — możesz sobie powrócić do Auteuil.
 — O której godzinie rozkaże przyjechać pani margrabina.
 — Nie będziesz mi wcale potrzebnym... Pani hrabina odeśle mnie swoim powozem.
 Hrabina d’Audival była kobietą młodą i nadzwyczaj wesołą.
 Była przytem bardzo ładną i bardzo szczęśliwą, chociaż miała męża o lat przynajmniej trzydzieści starszego od siebie, w peruce i z farbowanemi wąsami, w dodatku hulakę, który sypał pełnemi garściami złoto w buduarach teatralnych Palais-Royale i Rozmaitości.