Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No271 part5.png

jeżeli kogo kocha, to z pewnością tylko jego... Bo kogóż kochać by mogła?...
 Margrabia nareszcie zbliżył się do młodej dziewczyny.
 Joasia podniosła oczy.
 Spostrzegłszy przed sobą przybranego ojca, wydała się trochę ździwioną i wzruszoną — drgnęła i zarumieniła się widocznie.
 — Jakto, już jesteś w ogrodzie>... — odezwał się Gaston — bodaj, że nigdy dotąd nie wychodziłaś z domu tak wcześnie kochana Joasiu...
 — Nie wychodziłam nigdy, kochany panie... — odpowiedziała sierota — ale dziś poranek taki prześliczny, że przyszła mi ochota przejść się trochę po świeżem powietrzu.
 — I rwać astry... — dodał z uśmiechem Gaston.
 Joasia zarumieniła się znowu.
 Pewne zakłopotanie odbiło się na jej twarzyczce i upuściła na pół oskubany kwiatek.
 Gaston mówił dalej:
 — Bynajmniej nie przypadek sprowadził mnie tu moję dziecię, nie bez celu bynajmniej mącę ci spokój i przerywam marzenia...
 — O!... — szepnęła młoda dziewczyna.