Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No268 part14.png

niebezpieczną i powinna pozbyć jej się z domu jak najprędzej.
 — W jaki sposób?
 — Wydając ją za mąż!
 — Ożenił byś się z nią — ty co to mówisz?...
 — A niech mnie Bóg zachowa i broni.
 — Dla czego?
 — Za piękna dla mnie!
 — To także ważna przyczyna!
 — Najsprawiedliwsza i najrozsądniejsza.
 — Możnaby jednakże coś jej zarzucić!...
 — Można wszystkiemu zarzucać; ja jednak nie zmienię przekonania. — Kobieta tak uderzająco piękna musi być koniecznie kokietką... Nieustające hołdy, jakie jej składają niezliczeni adoratorowie, sprawiają, że w końcu uznaje się za istotę nieskończenie wyższą — i że z tej wysokości spogląda z pogardą na swego biednego męża... Nie zazdroszczę podobnego losu nikomu, nie pragnę stanowiska małżonka przy takiej żonie.
 Właśnie kadryl się skończył i dwaj młodzi ludzie opuścili framugę.
 Gaston pozostawszy sam, uczuł się bardzo wzruszonym, doświadczał jakiegoś bolesnego niepokoju.