Ta strona została skorygowana.
— Co? — wykrzyknęła margrabina, panna Blanka de Jessains...
— Kocham ją matko, kocham!... — przerwał Gaston. — Czyż nie byłabyś szczęśliwą nazywając ją swoją córką?...
— O! byłabym bardzo, bardzo szczęśliwą! — odpowiedziała pani Castella, bo wierzę, że dusza i serce tego prześlicznego stworzonka, są równie piękne jak jej buziak... Ależ Blanka to przecie dziecko jeszcze...
— Ma przeszło lat piętnaście a dziewczynka w piętnastym roku staje się dziewicą...
— Czyż jej ojciec zgodzi się na wydanie jej za mąż tak młodo?...
