Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No263 part8.png

Jessanis — to nic albo bardzo niewiele, sądzę jednakże, że dobrze zrobisz jak posiedzisz pięć minut.
 — Mam siadać?... A to po co?
 — Ażeby noga wypoczęła.
 — Nie czuję najmniejszego bólu, mogę iść daleko dalej aniżeli do naszego domku.
 — Oprzej się przynajmniej na moim ramieniu.
 — Co też to ojczulek mówi! — wykrzyknęła Blanka z prześlicznym gestem. Fatygować cię kiedy nie potrzebuję pomocy!... nie, nigdy przenigdy nie zgodzę się na to.
 — No to! — ciągnął śmiejąc się stary — skoro odrzucasz ramię ojca, ofiaruję ci młodsze i silniejsze...
 Panie Gastonie — dodał, zwracając się do towarzyszą — proszę cię, podaj rękę temu kochanemu dzieciakowi.
 Gaston poskoczył.
 Blanka w milczeniu, ze spuszczonemi oczyma, oparła swoją drobną rączkę na drżącem trochę ramieniu młodzieńca.
 — A teraz, — mówił wesoło pan de Jessains, idźcie naprzód, ja będę zamykał pochód... — to obowiązek starego gwardzisty!
 Blanka i Gaston ruszyli tak wolno, że można by pomyśleć, iż oboje zga-