Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No261 part9.png

 — Patrzaj.
 — Gdzie?
 — Tam na lewo... w miejsce gdzie zniknęło czółno.
 — Patrzę... panie Gastonie.. patrzę.
 — I nie widzisz nic?
 — Nic.
 — A co w tej otchłani?... czy to nie biała suknia pokazuje się chwilowo?...
 — Nie panie... to tylko... szmat piany się porusza...
 — Patrz no jeszcze!
 — Patrzę panie.
 W pośrodku piany, zatonięte czółno, ukazało się znowu na wierzchu.
 Jednocześnie postać ludzka zarysowała się pod wodą... najpierw ukazała się głowa a następnie ręce.
 Był to starzec.
 Chwycił się jedną ręką za czółno — usiłował wydobyć na wierzch, ale woda zalewała mu oczy; — krzyknął dwa razy przeraźliwie:
 — Dziecko moje! córko moja, gdzie jesteś?
 I znowu zniknął, ale tą razą umyślnie.
 Dał nurka na chybił trafił, dla odszukania córki, która już może nie żyła.