Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No257 part4.png

widziała nic podobnego, bo jej się nigdy o niczem podobnem nawet nie śniło.
 Nie było atoli czasu na admiracyę.
 Podeszła do krzesła stojącego najbliżej, ujęła w rękę i chciała przenieść, nie mogła jednak poradzić.
 Krzesło było na jej słabe siły za ciężkie.
 Musiała latarkę postawić na ziemię i obudwoma rękami podnieść staroświeckie z czarnego dębu rzeźbione krzesło. Z wielkim wysiłkiem udało jej się jednak nakoniec przystawić je do drzwi i zabrać do roboty.
 Ale w tej chwili stało się coś nadzwyczajnego a całkiem nieprzewidzianego.
 Jasny promień światła zalał nagle cały przedpokój.
 Drzwi się otworzyły poza dzieckiem i stanął w nich młody mężczyzna, z pistoletami w obu rękach.
 Rażona jak błyskawicą tem nagłem światłem, Joasia krzyknęła przeraźliwie.
 Pobielacz odpowiedział na ten krzyk przekleństwem.
 — Złapali nas! — szepnął Pictoupain. — A to dyabelskie szczęście! — zawołał, — nie ma tu co więcej ro-