Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No257 part2.png

większyć otwór — i przesunąć małą, aby poodsuwała zasuwy. — A widzisz! że miałem węch doskonały, nie pozwalając jej odejść.
 Sposób był rzeczywiście dobry, pobielacz więc nie oponował.
 Pictoupain wziął się znowu do dyamentu.
 Powiększył otwór tak, że mała mogła się przezeń przedostać — poczem pobielacz ostrożnie, ażeby o ostre brzegi szkła nie pokaleczyła sobie twarzy, spuścił ją do przedsionka.
 — Już — odezwała się po chwili po cichutku.
 — Poszukaj stokrotko zasuwy.
 — Mam jednę pod palcami.
 — Pociągnij prędko.
 — Już odsunięta.
 Pictoupain popchnął drzwi... opierały się tak samo.
 — Jest tam i druga zasuwa z pewnością, poszukaj no mała dobrze.
 — Nie... nie ma.
 — Poszukaj lepiej.
 Dziecko wspięło się na palce.
 — Prawda — odezwała się niebawem... — jest i druga, dotykam jej końcami palców...
 — No to się spiesz i pociągnij.
 — Nie mogę.
 — Dla czego?...