Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No257 part11.png

jak trup, ale nie zabierał się do wyjścia.
 — Czyś nie zrozumiał?... — powtórzył młody człowiek.
 — Zrozumiałem doskonale... — wybełkotał zapytany.
 — No więc czegoż jeszcze stoisz?
 — Bo pan margrabia dał mi rozkaz za bardzo niebezpieczny.
 — Dla czego?
 — Ten oto łajdak, z pewnością nie był tu sam... Musi tam być w ogrodzie cała banda jego spólników....Gotowi mnie zamordować... ażeby na mnie pomścić śmierć swojego towarzysza...
 — Ma to znaczyć, że się boisz?
 — Przyznaje się, panie margrabio, ja mam obowiązek doglądania koni a nie udawania odważnego.
 Młody człowiek wzruszył ramionami.
 — No to pozostań — a niech Baptysta idzie za ciebie.
 Lokaj tak samo zamanifestował swoję niechęć.
 — Ah! panie margrabio — mówił — przecież ja wcale nie jestem odważniejszym od Piotra.
 Młody człowiek zmarszczył brwi, usta mu zadrżały.
 Powstrzymał się jednakże.