Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No254 part6.png

 — Oddajesz mi sprawiedliwość... cieszę się z tego bardzo i proponuję jeszcze po jednym kubku.
 — To najchętniej.
 — Wyborna jest — daję słowo, twoja wódka!.. No, zdrowie kochanego kumcia!...
 — Powodzenia!...
 Pobielacz zaczął znowu:
 — Dobrze zatem — — jesteśmy już w w ogrodzie, ale co zrobić z temi ogromnemi psami, które nas gotowe posiekać swemi zębami na kiełbasy.
 — Cóż znowu!.. Zabezpieczę się przed niemi.
 — Jakim sposobem?
 — Zrobimy atak około północy a około dziesiątej, podam im przez sztachety dwie małe pigułeczki... po połknięciu których nie ugryzą już nigdy nikogo.
 — Muszą szelmy opływać w jedzeniu po uszy, i mogą nie chcieć dać się wziąć na twoje pigułeczki.
 — O! za to, to odpowiadam... posiadam receptę nieomylną. Gdybyś nosił taką oto bryłkę w kieszeni, to wszystkie psy z całej okolicy poszłyby nakoniec świata za tobą.
 — Masz widzę odpowiedź na wszystko.
 — Pomówmy teraz trochę o samym