Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No253 part9.png

 Pobielacz otworzył wązkie okienko wychodzące na brzeg rzeki i zapytał:
 — Kto tam o tej porze stuka do moich drzwi?...
 Z razu odpowiedziano mu wybuchem śmiechu, a następnie ktoś wesoło zawołał:
 — No, no, kumie, odsuńcie zasuwę, — przynoszę ci piętnaście kociołków i dwadzieścia dwa rądle do pobielania... Pyszna gratka!
 — Czy to ty Pictoupain? — zapytał pseudo-kaleka.
 — A któż do wszystkich dyabłów, mógłby być inny?... Spiesz się, bo mnie deszcz moczy i wiatr tak mrozi, iż napewno dostanę kataru...
 Pobielacz przekonany otworzył drzwi i wpuścił przybyłego, który zaczął się otrząsać jak zmoczony pudel.
 — Brr! — mruczał następnie — a to obrzydły czas!... tej nocy nawet żandarma nie dałoby się wypędzić za drzwi.. Czy nie mógłbyś kumciu rozpalić trochę ognia na kominie?...
 — Dla czego nie? — odpowiedział pobielacz.
 — No to się spiesz — będę ci bardzo wdzięczny. Nie lubię się pieścić, ale się obawiam kataru. — Katar to obrzydła bestya — jak mnie napadnie,