Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No253 part8.png

wał nad sobą i przybierał właściwą swoję postać.
 Wyglądał też na bandytę gotowego na wszelką zbrodnię.
 Wypuścił z ust ostatni kłęb dymu i fajka zagasła.
 Wysypał popiół i zaczął szukać po kieszeniach — pokazało się, że były zupełnie puste.
 — Nie ma już tytoniu! — mruknął z przekleństwem nie mam szczęścia! Czy jest aby choć trochę wódki?
 Mówiąc to wstał bez pomocy kul, bo nogi zwolnione z pasów jakie je przez cały dzień krępowały, były zupełnie zdrowe lubo trochę za cienkie, i skierował się do jednego z kątów chaty, gdzie na desce przybitej do ściany stała flaszka i blaszany kubek.
 Flaszka była do połowy napełniona tym płynem żółtawym, który szynkarze z okolic Paryża zwykle wódką nazywają.
 Pobielacz usiadł znowu zadowolony przy stole i miał właśnie nalewać pierwszy kubek, gdy nagle zadrżał, posłyszawszy szelest jakiś.
 Zaczął się przysłuchiwać.
 Ktoś słabo ale bardzo wyraźnie stukał do drzwi chaty.
 Po małym przestanku stukanie stało się natarczywszem.