Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No251 part6.png

 — No — tak...
 — Przyjmuję tę łaskę z najwyższą bezwzględnie wdzięcznością!... Kiedyż ta szczęśliwa chwila nastąpi?...
 — Zaraz podczas następnego antraktu...
 — Wyśmienicie!... tylko że jestem w tużurku — a to zdaje mi się nie uchodzi.
 — Margrabina, nie zwróci na to najmniejszej uwagi.
 — Tak sądzisz?
 — Jestem najzupełniej tego pewnym... Już cię nawet zauważyła...
 — Co znowu! żartujesz sobie ze mnie?
 — Niech Bóg broni!... Margrabina widziała jakeśmy ze sobą rozmawiali i dla tego pytała o ciebie...
 — Cóż jej odpowiedziałeś?...
 — Wymieniłem twoje nazwisko i przekonałem się, że nie było jej wcale obce... Mówiła mi o twoim pradziadku Gontramie de Montaigle, przyjacielu księcia Richelieugo...
 — Co?... — wykrzyknął Grodefroy, nie posiadając się z radości i dumy.
 — Słowo honoru!... Bardzoś się jej podobał i widzę, że bardzo by była rada zobaczyć cię u siebie.
 Baron z zadowoleniem pokręcił wąsa i spojrzał w lożę margrabiny.