Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No250 part7.png

cał uwagę na to co się działo na scenie.
 Spoglądał nieustannie w stronę próżnej loży, o której wspominaliśmy przed chwilą.,
 Baron znajdował go dziwnie obojętnym i oskarżał o zupełny brak gustu.
 Naraz na kilka minut przed końcem drugiego obrazu, drzwi próżnej loży, otworzyły się nagle i ukazała się w niej młoda kobieta. zadziwiającej urody, owinięta w duży biały burnus w srebrne pasy i z ogromnym bukietem z róż w ręku.
 Ukazanie się jej zrobiło ogólne wrażenie pomiędzy stałemi widzami pierwszych rzędów krzeseł.
 Wszystkie głowy i wszystkie lornety skierowały się w tę stronę.
 Wszystkie, powiadamy, oprócz jednej — należącej do barona de Montaigle:
 Baron nie był panem siebie, rozpływał się z radości.
 Formoza wypowiadała w tej chwili swój jedyny wiersz drugiego obrazu.
 Młoda kobieta z loży położyła bukiet i lornetkę na poręczy i z przesadzoną niedbałością zrzuciła z ramion burnus.
 — Zachwyt stał się ogólnym.
 Wszyscy, nie wyłączając starych