Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No248 part16.png

 — Otóż dowód...
 Ex-wisielec mówiąc to, wyciągnął z kieszeni czerwony portfel, wypchany jak o tem wiemy, biletami bankowemi, otworzył go, położył na stole i dodał z uśmiechem:.
 — Weź ile ci się podoba... weź nawet jeżeli chcesz wszystko co do grosza... Jestem bogaty, bardzo bogaty, pięćdziesiąt a nawet sto tysięcy franków bardzo mało dla mnie znaczy. No — bierz... to twoje...
 Młody blondyn olśniony widokiem, wyciągnął żywo rękę do czerwonego portfelu.
 Ale prawie zaraz cofnął ją nie dotknąwszy cennych papierów.
 — Jakto?... — zapytał ex-wisielec z nowym uśmiechem — wahasz się co?...
 — Tak panie...
 — Obawiasz się czy nie fałszwe przypadkiem?.. Zapewniam, że nie jest...
 — Ależ nie myślałem wcale o tem.
 — No więc cóż za skrupuł cię wstrzymuje?...
 — Pan mi chcesz dać sumę ogromną.