Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No248 part10.png

 — Pomówmy poważnie, — rzekł — czy obstajesz bezwarunkowo przy swojej idée fixe?...
 — Przy jakiej idée fixe?
 — Przy zamiarze pozbawienia się życia...
 — Stanowczo, łaskawy panie.
 — Wybacz mi moję szczerość; ale to nie ma żadnego sensu.
 — Dla czego?
 — Dla tego, że życie to rzecz wcale przyjemna i, że jeżeli kto ma co co zdrowy rozum, to powinien go pielęgnować najstaranniej i najdłużej.
 — A! to doskonałe! — wykrzyknął młody człowiek — niech mnie dyabli porwą, jeżeli co rozumiem! Możesz pan przyznać sobie najzupełniejszy brak loiki.
 — Tak pan sądzisz?
 — No bo jakże?... Manifestujesz pan w tej chwili taką miłość życia zapamiętałą, a przed dwoma godzinami chciałeś się strzelać ze mną, dla tego tylko, że odciąłem sznurek na którym wędrowałeś do wieczności.
 — Wiesz pan co to oznacza?
 — Oznacza, że się nie mylę, że pan nie masz zdrowego sensu w głowie.
 — Sprobuję wyciągnąć inny wniosek, jeżeli pan na to pozwolisz.
 — No, naprzykład?...