Strona:KsiegaPamiatkowaMiastaPoznania758.jpg

Poznańska Kolej Elektryczna.

 Tramwaje poznańskie założone zostały przez koncesjonowaną spółkę akcyjną. Rozbudowa i polityka taryfowa przedsiębiorstwa ustalała się na podstawie umów zawartych między przedsiębiorstwem a zarządem miasta. Przy regulacji taryf wysuwał zwykle zarząd miasta postulat rozbudowy sieci tramwajowej. Przewidziane na czas powojenny w drodze układów w czasie wojny zawartych powiększenie sieci upadło z powodu ciężkich warunków gospodarczych w pierwszych latach powojennych. W czasach inflacyjnych zmieniały się często taryfy opłat, goniąc spadek wartości pieniądza obiegowego. Po ustaniu inflacji wprowadzono opłatę 15 gr. za przejazd, później dodano dopłatę 5 gr. na zwalczanie bezrobocia, poczem ustaliła się taryfa 20-groszowa.
 Miasto Poznań wzmocniło w minionem dziesięcioleciu rządów polskich wpływ swój na przedsiębiorstwo tramwajowe w tej drodze, że nabyło od komisji reparacyjnej w Paryżu większość akcyj spółki tramwajowej. Spolszczone już poprzednio przedsiębiorstwo prowadzone jest nadal jako spółka akcyjna, a w radzie nadzorczej zasiadają w przewadze przedstawiciele miasta Poznania wybrani z obu korporacyj miejskich.
 Mimo dłuższego zastoju w rozbudowie sieci tramwajowej spowodowanego przez warunki epoki inflacyjnej, wykazuje Poznańska Kolej Elektryczna postępy bardzo znaczne. Przeciwstawiając stan z r. 1918 oraz z początku r. 1929 dostrzegamy szereg zdobyczy poważnych. Kolej Elektryczna posiadała w r. 1918 terenu 22.637 m², w r. 1929 zaś 260.350 m², pomnożyła więc stan posiadania o 237.713 m². Zabudowanego terenu było w r. 1918: 6.111 m², w r. 1929: 21.535,5 m², przyrost 15.424,5 m² powierzchni zabudowanej. Terenów niezabudowanych było w r. 1918: 16.526 m², w r. 1929: 238.814,5 m², przyrost 222.288,5 m². Budynki gospodarcze zajmowały w r. 1918 powierzchnię 5.829 m², w r. 1929 zaś 14.237,5 m² (przyrost 8.408,5 m²), domy mieszkalne zaś w r. 1918: 282 m², w r. 1929: 7.298 m² (przyrost 7.016 m²). Domów mieszkalnych posiadała Kolej na początku okresu 2, na końcu dziesięciolecia 22. W liczbie tej mieści się wszakże niewykończone jeszcze osiedle tramwajowe (4434 m²).
 Domy administracyjne zajmowały w r. 1918 powierzchnię 427 m², w r. 1929: 514 m², remizy w tychże latach 4.029 m² wzgl. 6.472 m², warsztaty 1.373 m² wzgl. 3.522 m². Nowo przybyły dwie podstacje elektryczne (600 i 300 Amp) na obszarze 185,5 m², garaże autobusowe z warsztatami: 2.651 m², składnice: 893 m². Znać wybitną rozbudowę jednostek gospodarczych a równocześnie zaopiekowanie się sprawą mieszkań dla pracowników przedsiębiorstwa, którym stwarza się piękną kolonję na zachodzie miasta.