budowy zadecydowana została w ten sposób, że koszta budowy rozkładają się między Skarb Państwa i gminę m. Poznania w stosunku do 60 i 40% kosztów budowy. Pozatem koszta ozdób architektonicznych ponosi wyłącznie miasto. W sprawie konstrukcji mostu komisja na podstawie opracowanych od r. 1920 przez inż. Lucjana Ballenstedta, prof. Szkoły Budowlanej w Poznaniu, szkiców mostu wypowiedziała się za mostem łukowym żelazo-betonowym i w tym kierunku powierzyła autorowi dalsze opracowanie, zalecając stanowczo uzgodnienie wymagań konstrukcji ze względami estetycznemi. Projektowanie mostu łukowego w miejscowych warunkach terenu, z uwzględnieniem w pierwszym rzędzie warunków technicznych, następnie wymagań komunikacji wodnej, a wreszcie estetyki, było niezmiernie trudne i musiało się pogodzić z rozwiązaniem kompromisowem. Albowiem, jeżeli względy estetyki wymagały łagodnego wzniesienia łuków, aby ich linje nie stawały w rażącej sprzeczności z architekturą Tumu, a powtóre aby most przy zbytniem wywyższeniu nie przesłaniał widoku na katedrę z wylotu ul. Chwaliszewo i w tym samym kierunku szły wymagania możliwie łagodnych wjazdów na most, to i wymagania swobodnego przepływu wód wielkich, obliczonych na 830 m³/sec i wymaganie komunikacji wodnej utrzymania spodu ustroju niosącego mostu w zworniku na wysokości 5.50 m ponad najwyższy stan wody żeglugowej i warunki ograniczonego terenu, w którem zwiększenie roz-
