pracą społeczną; zważyć jednak trzeba, że przeobrażenia w życiu organizacyj niekościelnych idą po linji pewnego odprężenia t. zw. pracy społecznej i redukują zainteresowania jednostek w ramy o wiele ściślejsze niż dawniej. Poza samemi praktykami religijnemi jednostek zauważyć można głębsze połączenie spraw gromadzkich z rzeczami religijnemi. Święto narodowe czy zjazd w Poznaniu rozpoczyna się nabożeństwem, a nabożeństwa uroczystościowe w Katedrze i Farze wobec przedstawicieli władz przy ważnych okolicznościach nabierają wyjątkowego splendoru. Zresztą świadczą o życiu religijnem przepełnione wiernymi kościoły. Nabożeństwa z katedry poznańskiej transmitowane bywają od założenia stacji radjofonicznej w Poznaniu przez radjo (we wszystkie święta i co drugą niedzielę). Chlubą katedry jest chór archikatedralny pod dyrekcją ks. dr. Gieburowskiego, pielęgnujący klasyczną muzykę kościelną, najsławniejszy w Polsce. Śpiew kościelny podniósł się też w ostatnich latach w kilku innych kościołach poznańskich. Do osobliwości kościoła św. Wojciecha należą śpiewane przez lud nieszpory kaszubskie o pięknej, żywej i barwnej melodji. Wszystkie większe paraije wydają własne tygodniki kościelne. Oprócz czasopism wydawanych dla duchowieństwa i dla własnych związków redagują duchowni m.in. największy w Polsce tygodnik popularno-katolicki „Przewodnik Katolicki“.
Pismo to jest częściowo reprezentantem olbrzymiego ruchu katolicko-społecznego skoncentrowanego w Poznaniu. Ruch ten łączył przed wojną tendencje kościelne z narodowemi i wstąpił do odrodzonej Polski w sile wielkiej. Niemniej jednak został on w minionych 10 latach rozbudowany bardzo znacznie.
W Poznaniu mają swe siedziby związki młodzieży męskiej i żeńskiej, katolickich towarzystw robotniczych, kobiet pracujących, Młodych Polek, Caritas i in. W nowszym czasie powstała Liga Katolicka. W parafjach znajdują się oddziały tych związków katolicko-społecznych tudzież zasłużone w pracy charytatywnej konferencje pań św. Wincentego à Paulo i szereg bractw o charakterze już tylko kościelnym bez związku z ruchem katolicko-społecznym. Rola Poznania w organizacji życia katolicko-społecznego jest przodująca.
Mówiąc o sprawach kościoła w Poznaniu nie można pominąć milczeniem duchownej szkoły akademickiej, jaką jest seminarjum duchowne, przygotowujące wespół z seminarjum gnieźnieńskiem młodzież archidiecezyj gnieźnieńskiej i poznańskiej do stanu duchownego. Seminarjum to doznało wielu ulepszeń, zostało zreorganizowane i cieszy się zainteresowaniem i opieką czynników dbałych o jaknajwyższy poziom tej uczelni. Projektowany swego czasu wydział teologiczny uniwersytetu poznańskiego nie doszedł do skutku. Z sąsiedztwa seminarjum przeniosło się archiwum archidiecezjalne i bibljoteka do gruntownie odbudowanego gmachu akademji Lubrańskiego; tak archiwum jak bibljoteka
Strona:KsiegaPamiatkowaMiastaPoznania348.jpg
Ta strona została skorygowana.
