Ta strona została uwierzytelniona.
KRÓLEWNA MORZA.
— Ojcze! jeszcze! jeszcze!! jeszcze!!!
Szalne mną wstrząsają dreszcze!
Łam kosturem! Łam na ćwierć!
POGŁOS.
(groźnie):
— Wam na śmierć... wam na śmierć...
KRÓLEWNA MORZA.
— Mnie na życie!! wam na śmierć!...
(Wodan w wichrze gniewu.
Siecze straszny kostur raz —
i drugi raz —
i trzeci raz —
Dwuch zachwieje się Pancernych.
Runie jeden wprost do stóp —
do Królewny stóp.)
(Rzuci się Królewna w szale.)
KRÓLEWNA MORZA.
— Droga!!...
droga do podwoi!!
(Skoczy przez leżące ciało,
za nią dwie-trzy Fale.)
(Otrzeźwiał Wodan w mig.
Skoczył.
Grozy, trwogi krzyk):
