Ta strona została uwierzytelniona.
Edgar. Cóż ten nóż znaczy?
Dworzanin. Gorący on, dymiący się krwią świeżą:
Tylko co wyszedł z serca — już jej niema!
Tylko co wyszedł z serca — już jej niema!
Ks. Albanii. Kogo? mów.
Dworzanin. Waszej małżonki, Milordzie:
Zamordowała się. Jej siostra przez nią
Padła otruta; sama to wyznała.
Zamordowała się. Jej siostra przez nią
Padła otruta; sama to wyznała.
Edmund. Z obiema byłem zaślubiony, teraz
Wszystkich nas troje łączy jedna chwila.
Wszystkich nas troje łączy jedna chwila.
Ks. Albanii. Niech je przyniosą żywe czy nieżywe.
(Dworzanin wychodzi).
Ta kara niebios drżeniem nas przejmuje,
Litości w nas nie budzi.
(Wchodzi Kent).
(Dworzanin wychodzi).
Ta kara niebios drżeniem nas przejmuje,
Litości w nas nie budzi.
(Wchodzi Kent).
Edgar. Oto i Kent.
Czas nie pozwala cię powitać, panie,
Jakby przystało.
Czas nie pozwala cię powitać, panie,
Jakby przystało.
Kent. Przyszedłem powiedzieć
Mojemu Panu dobranoc na zawsze.
Czy go tu nie ma?
Mojemu Panu dobranoc na zawsze.
Czy go tu nie ma?
Ks. Albanii. Ha! jakżeśmy mogli
Zapomnieć o czemś tak ważnem!
Edmundzie, powiedz, gdzie król, gdzie Kordelia?
(Służba wnosi ciała Goneryli i Regany).
Patrz, Kencie, na to widowisko.
Zapomnieć o czemś tak ważnem!
Edmundzie, powiedz, gdzie król, gdzie Kordelia?
(Służba wnosi ciała Goneryli i Regany).
Patrz, Kencie, na to widowisko.
Kent. Nieba!
Czemuż tak?
Czemuż tak?
Edmund. Edmund był kochany jednak:
Dla mnie otruła jedna drugą, poczem
Zabiła siebie.
Dla mnie otruła jedna drugą, poczem
Zabiła siebie.
Ks. Albanii. Zakryjcie ich twarze.
Edmund. Pragnę żyć — pragnę zrobić co dobrego,
Wbrew mej naturze. Poślijcie czemprędzej,
Na zamek — tylko zaraz, bo mój rozkaz
Zagraża życiu Lira i Kordelii.
Nie ociągajcie się.
Wbrew mej naturze. Poślijcie czemprędzej,
Na zamek — tylko zaraz, bo mój rozkaz
Zagraża życiu Lira i Kordelii.
Nie ociągajcie się.
Ks. Albanii. Śpieszcie, o, śpieszcie!
Edgar. Do kogo, Panie? (Do Edm.). Któż otrzymał rozkaz?
Poślij co na znak odwołania.
Poślij co na znak odwołania.
Edmund. Dobrze,
Że ci to na myśl przyszło: oto miecz mój;
Idź z nim i oddaj go oficerowi,
Co ma straż przy nich.
Że ci to na myśl przyszło: oto miecz mój;
Idź z nim i oddaj go oficerowi,
Co ma straż przy nich.