Strona:Janusz Korczak - Koszałki Opałki.djvu/107

 I nawet westchnąłem.
 Ta przejażdżka może i nie była najgorsza. Właśnie po tej przejażdżce może lepiej będzie.
 — Jak często będziesz pisywała?
 — Co tydzień.
 — A tak, masz słuszność, duszko, co tydzień.
 — A ty, aniołku?
 — Ja także — co tydzień.
 — Tak właśnie najlepiej: regularnie co tydzień.
 — Tak: raz w tygodniu.
 Ziewnąłem.
 Ja doprawdy, ja nawet mogę przysiądz, że nie chciałem ziewnąć. Nawet było przecież wcześnie, byłem wyspany. No i ziewnąłem.
 I ona ziewnęła.
 — Ale czy też pogoda wam dopisze? — zacząłem.
 — Ja myślę, że lato będzie pogodne — odrzekła.
 — No tak: byle tylko deszcze nie padały.
 — Zapewne: bo jak deszcze padają, to pobyt na wsi jest przykry.
 — Rozumie się, że przykry.
 I ziewnąłem.
 — Mam do ciebie prośbę — szepnęła.
 — Słucham cię, duszko.