Strona:Janusz Korczak - Bankructwo małego Dżeka.djvu/179

 — Czarli i Dżek.
 Jeszcze później:
 — Dżek — Betty — Czarli — Sanders — Hamilton — łyżwy — marki — kooperatywa.
 Dżek bał się najwięcej, żeby i Nelly nie wplątali do awantury. A każdy dochodzi do Dżeka:
 — Co to było? Poco cię kierownik wołał? Czego chciała matka Hamiltona?
 Och, jakie to było nieprzyjemne.
 Mówili nawet, że się matka Hamiltona chciała pobić, czy też pobiła się z woźnym.
 Tak trwało przez całą pauzę. Z dziewczynek najwięcej wiedziała podobno Doris, a z chłopców Iim. Czarli miał taką minę, jakby go wcale nie obchodziło. Betty płakała.
 Dżek tak myślał:
 — Łyżwy kupił z panią. Ale czy ma kierownikowi powiedzieć? Może pani będzie się gniewała? Markami handlował Czarli. Ale czy kierownik uwierzy, czy Czarli się przyzna?
 A najgłówniejsze:
 — Czy wezwą matkę, czy nie?
 Fil raz tylko doszedł do Dżeka. Był zupełnie poważny i powiedział:
 — Zobaczysz, że ci nic nie będzie. Bo za co?
 A potem rozmawiał długo z Iimem. I właściwie pierwszy Iim zaczął mówić o Czarli.
 Adams udawał, że go głowa boli.
 Po dzwonku uciszyło się nareszcie. A potem znów zawołano Dżeka do kancelarji. Weszła pani podczas lekcji rysunków i powiedziała: