Strona:Ginewra (Tennyson) 015.jpg

„Krągłego stołu zakon zniweczyła,
„Który król Artur, śród cudów i znaków,
„Ze swych rycerskich utworzył orszaków,
„Nim do Kamlotu królowa przybyła.”
 I pomyślała znowu sobie skrycie
W sercu królowa: „Czyli mnie to dziecię
„Chce zabić swoją głupią gadaniną?”
A głośno rzecze do niej: „O dziewczyno!
„Co ty zamknięta w tych klasztoru wieżach
„Możesz o królach wiedzieć, lub rycerzach?
„O stołokręgach, lub o dziwach innych,
„Niż o zakonu twego cudach gminnych?”
 A tak znów ciągnie mniszka gadatliwa:
„Tak, ale wiem, że wielkie były dziwa
„I cuda, zanim przybyła królowa;
„Od mego ojca te słyszałam słowa,
„Który rycerzem sam był stołokręgu,
„I raz na dwór, gdy z Lyonessu jechał,
„A wieczór złotym brzaskiem się uśmiechał,
„Wzdłuż brzegu morza, na zielonym łęgu,
„Dźwięki przedziwnej usłyszał muzyki;
„A gdy się zwrócił, obaczył widziadła,
„Którym na czołach błyszczały płomyki.
„I od ich stóp mu jasność w oczy padła,
„I jak latarnie morskie po nad brzegiem,