Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No257 p1 col3.png

 — Co... — wykrzyknął Vogel. — Jeszcze się dopominasz?...
 — A jakże!... — przerwał Lorbac — powiedziałem ci wczoraj i dziś powtarzam: wszystko wspólne pomiędzy nami... Podzieliliśmy się okruchami, podzielimy się i fortuną!... Oto ostatnie moje słowo!...
 Nie było rady; nie można było wywoływać gwałtownej, kompromitującej rozprawy, boć wytrawny fałszerz byłby z pewnością zwycięzcą...
 Vogel westchnął raz jeszcze z rezygnacją i otworzył trzecią kopertę.
 — Źle!... — wykrzyknął Karol Laurent z uśmiechem. — Jesteśmy okradzeni paskudnie!... Pozostawiam ci wszystko z dobrego serca i nic nie żądam!...
 Koperta zawierała listy kobiece, fotografie i pukle włosów różnych kolorów.
 Relikwie miłosne zamordowanego rzucone zostały do ognia i zniknęły, jak zniknął pomerańczyk.
 — Teraz — odezwał się ex-Lorbac — jedno jeszcze chcę ci zadać pytanie...
 — Proszę...
 — Czy dowiedziałeś się coś o pani Vogel?...
 — Nie!... Nie pytałem się jeszcze o to nikogo...
 — Kiedy rozpoczniesz poszukiwania?...
 — Zaraz dzisiaj...
 — Jak się weźmiesz do tego?...
 — Zacznę od Bas-Meudon...
 — Nieprawdopodobnem jest, aby twoja żona