Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No248 p4 col1.png

krzyżowanemi i na rewolwer tuż obok, w którym brakowało czterech nabojów.
 — Nie omyliłem się!... — rzekł Jobin. — Człowiek ten, sam jeden tu się znajdował, nie podobna zatem przypuszczać morderstwa...
 A zwracając się do bankiera dodał:
 — Czy poznajesz pan swego kasyera?...
 Jakób Lefevre, z widoczną odrazą, pochylił się po nad ciałem i patrzył przez chwilę,
 — Strasznie go zmieniły kule — odpowiedział — lecz pomimo to, poznaję tego człowieka... Nie mogę wątpić, ten sam kolor włosów i brody... Tak, to on... to Vogel...
 Jeden z agentów przetrząsł odzienie nieboszczyka i wyjął z kieszeni portfel z cyframi: H. V.
 — Poznaję także ten portfel... — zawołał bankier. — Należał do Vogla, chował w nim listy do siebie adresowane.
 Jebin wodził oczami po wszystkich kątach pokoju.
 Arkusz papieru położony na stoliku obok świecy, zwrócił jego uwagę.
 Wziął go do ręki i po przeczytaniu pierwszych wierszy, zawołał:
 — Jeżeliby była jeszcze jaka wątpliwość co do rodzaju śmierci, to ten oto kawałek papieru obala wszelkie przypuszczenia...
 — Cóż to jest? — zapytał komisarz.
 — Jest to po prostu zeznanie samobójstwa, napisane i podpisane przez samobójcę...
 Zaczął czytać na głos:
 „Bóg jest sprawiedliwy!”