Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No246 p4 col2.png

 Z wiatrem szmer głosów zmieszanych dolatywał.
 Nędznik słyszał rozmowę, ale nie był w stanie nic z niej zrozumieć.
 Na raz, odezwał się dzwonek po raz trzeci.
 Skoro ostatni dźwięk umilkł w powietrzu, ukazały się niespodzianie dwie duże latarnie i oświeciły aleję.
 Karol Laurent, nie przypuszczający nic podobnego, został naraz światłem oblany.
 Skoczył co tchu w gęstwinę, lecz go spostrzeżono.
 — Otworzyć, w imię prawa! — odezwał się głos donośny. — Przychodzimy z wyrokiem prawomocnym. Ślusarz jest z nami. Skoro dobrowolnie rozkazu nie wypełnicie, wejdziemy przemocą.
 Fałszerz zawrócił i jak strzała pomknął do domu.
 Wpadł we drzwi i zamknął je na klucz za sobą.
 Herman na pół omdlały, upadł na krzesło.
 Ujrzawszy kamrata, wlatującego jak bomba, zerwał się na nogi.
 — Kto to? — zapytał.
 — Policya.
 — Zgubieniśmy! — jęknął nędznik.
 — Przeciwnie... to zbawienie nasze! — odparł pseudo-Lorbac.
 — Jakto?
 — Natchnienie... myśl genialna...
 — Mów prędzej!... — Wytłomacz się co rychlej.