Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No246 p4 col1.png

XXXI.

 Wyobraźmy sobie morderców niosących trupa jeszcze ciepłego i krwią broczącego, wyobraźmy sobie morderców zaskoczonych dźwiękiem dzwonka, rozlegającego się w ponurej ciszy nocnej.
 W podobnym wypadku może osiwieć w jednej sekundzie nawet najodważniejszy.
 Karol Laurent pochylił się do Hermana:
 — Czy spodziewałeś się kogo? — wyszeptał.
 — Nikogo a nikogo... — odpowiedział kasyer.
 — Czy masz w okolicy kogo znajomego, który mógłby niespodzianie odwiedzić ciebie lub twoję żonę
 — Nie... — powtórzył Vogel.
 — Więc...
 Fałszywy Lorbac nie skończył zdania.
 Dzwonek przy bramie odezwał się po raz drugi.
 Mordercy spłoszyli się okrutnie.
 — Strach złym jest doradcą... — mruknął nagle Laurent. — Próżne są może obawy nasze... poczekaj, pójdę zobaczyć...
 Pogasił wszystkie światła, oprócz jednej świecy stojącej na stoliku z przyborami do pisania.
 Następnie otworzył cicho drzwi salonu i śmiało zapuścił się w aleję kasztanową.
 O pięćdziesiąt mniej więcej kroków od bramy, stanął i zaczął nasłuchiwać.