Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No245 p3 col2.png

 — Bardzo już niedaleko... Snop światła, który widzimy, z otwartych drzwi dochodzi.
 — Czyś pan pewny, że Ada przyjechała?
 — Jak pewnym jestem mojej przyjaźni dla pana...
 — O! jakże mi serce bije gwałtownie...
 — Za chwilę, będzie głośniej jeszcze biło.
 Ostatnie to były słowa zamienione pomiędzy dwoma niby przyjaciółmi przed dojściem do progu domu...
 — Idę naprzód, jako przewodnik... powiedział Karol Laurent, odchodząc do sieni i otwierając drzwi do salonu na rozcież.
 Nagłe przejście z ciemności do światła olśniło na chwilę pomerańczyka, oswoił się jednak zaraz z jasnością i spojrzał do koła.
 — Urządzenie nie wykwintne, wszak prawda? — powiedział fałszywy Lorbac z uśmiechem.
 — Rzeczywiście, zwłaszcza, że świetna uroda Bijou potrzebuje ram olśniewających — oświadczył pomerańczyk.
 — Ada rzadko tu przebywa... a w dodatku ma gusta nadzwyczaj skromne...
 — Czy w tym pokoju raczy mnie przyjąć?
 — Tak, na początek... Potem prawdopodobnie dalej pana poprowadzi...
 — Czy mnie z nią sam na sam zostawisz?
 — Ma się rozumieć...
 — Nieporównanyś przyjaciel! — szepnął Angelis.
 — Cieszę się z tej opinii — odparł Laurent i zwrócił się do drzwi, jak gdyby wyjść zamierzał,