Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No238 p2 col2.png

 — Wygrałeś pan odemnie nic nieznaczącą bagatelę — powiedział. Zrewanżujemy się innym razem.
 — Może pana męczy ecarté?
 — Tak, męczy mnie.
 — Życzysz pan sobie może trzymać bank w bakara?
 — O, nie... Nie będę już grał tej nocy.
 Samozwańczy Lorbac udał ździwienie i wykrzyknął:
 — Sądziłem, żeś pan wiernym rycerzem damy pikowej!
 — Tak, rzeczywiście.
 — Cóż zatem panu przeszkadza?
 Angelis zawahał się, a nakoniec rzekł raptownie:
 — Jakkolwiek nie oddawna mam zaszczyt być znanym panu — sądzę jednak, żeś szanowny pan przyjacielem moim.
 — Najszczerszym! — odrzekł Lorbac. Dziękuję panu, że nie wątpisz o tem. Bądź łaskaw wystawić na próbę przyjaźń moję...
 Gorące uściśnienia rąk nastąpiły po tych wynurzeniach.
 Karol Laurent myślał:
 — Głupi!... wiem naprzód wszystko, co mi prawić będzie.
 Pomerańczyk zaczął:
 — Czy uważałeś pan, że od pół godziny straciłem przytomność prawie?
 — Szczerze mówiąc, nic podobnego nie spo-