Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No228 p3 col3.png

odwiedzającym wiadomości o zdrowiu hrabiego, nie miał już miny tak grobowej, jak zawsze.
 Pomimo powagi urzędowej, nieznaczny uśmiech przebiegł po jego wargach.
 Wieczorem bowiem i nocy poprzedniej, choroba młodego pana szczęśliwy obrót przyjęła.
 Zapalenie mózgu po przesileniu, ustąpiło prawie zupełnie.
 Lekarze zgromadzeni na consilium, orzekli, że pacyent stanowczo żyć będzie.
 Jednakże zgodnie z zapowiedzią chirurga wojskowego oświadczyli, iż rekonwalescencya potrwa bardzo długo, iż umysł i pamięć hrabiego de Rochegude pozostaną czas jakiś zamglone, ale i to niedługo ustąpi.
 Rozumie się, że wyrok ten, wydany przez powagi naukowe, pomimo niektórych nawet zastrzeżeń, uszczęśliwił panią de Rochegude, jako też rozwiał ciężką atmosferę żałoby, panującą dotąd w pałacu.
 — Czas działać stanowczo — powiedział sobie Herman — ponieważ hrabia wyliże się widocznie... Mógłby narobić mi wielkiego ambarasu!... Trzeba, zanim wstanie z łóżka, wszystko koniecznie skończyć... A wreszcie owoc już dojrzał, i powinien być zerwanym...
 Wieczorem stawił się w willi Bas-Meudon z twarzą zmienioną, bladą i cierpiącą.
 Tu wyraz jego cierpienia fizycznego czy też moralnego, uderzył odrazu wszystkich.
 Walentyna zauważyła go, w chwili gdy próg przestępował.