Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No217 p3 col3.png

 Lionel poszedł co prędzej do matki,
 Hrabina, według obietnicy, przyjęła go z uśmiechem, zaczerwienione jednak powieki, lubo kilkakrotnie wodą świeżą przemywane, świadczyły, że dużo łez wylała.
 Młody człowiek podał jej rękę i zaprowadził do sali jadalnej.
 Pomimo egoizmu, właściwego wszystkim zakochanym, czuł się rzetelnie zmartwionym, iż sprawił taką dojmującą boleść najlepszej z matek.
 Śniadanie nie było wesołe.
 Obecność służby nie pozwalała na rozpoczęcie rozmowy w sprawie nurtującej matkę i syna.
 Nie mieli ochoty powtarzać rzeczy raz wypowiedzianych...
 Milczeli też lub dla przerwanie nużącej ciszy, gawędzili o niczem.
 Po skończonem śniadaniu, pani de Rochegude podała rękę synowi.
 — Czy chcesz, matko, ażebym cię odprowadził? — zapytał młody człowiek.
 — Nie, moje dziecko — odparła hrabina, — Powróć do twoich zajęć lub przyjemności... Pozostawiam ci swobodę zupełną... Nie zobaczymy się już dzisiaj... Obiecałam wczoraj wieczorom margrabiemu, że będę u niego na obiedzie... obiecałam Esterze, że i ty ze mnę przyjdziesz... Ale cię wytłomaczę...
 I nie czekając odpowiedzi, wyszła z pokoju.